مدل قيمت‌گذاري دارايي سرمايه‌اي، CAPM، براي اندازه‌گيري صرف ريسك لازم براي هر دارايي سرمايه‌اي به‌كار مي‌رود. قسمت مهم اين مدل اندازه‌گيري بتاي مناسب براي هر دارايي سرمايه‌اي است. بتاي مدل CAPM به‌صورت سنتي با رويكرد ميانگين ـ واريانس ماركويتز به‌دست مي‌آيد. در اين ميان يكي از سنجه‌هاي ريسك كه به ريسك پايين‌گذر اهميت بيشتري مي‌دهد و به‌صورت گسترده در مؤسسات مالي و بانك‌ها استفاده مي‌شود، سنجه ارزش در معرض ريسك، VaR، است.
در اين پايان‌نامه بر آنيم تا يكي از مدل‌هاي سنتي قيمت‌گذاري دارايي، CAPM، را با استفاده از سنجه ارزش در معرض ريسك، VaR، بازنويسي كنيم. بدين طريق مي‌توانيم در مورد تفاوت رفتار اين مدل به‌صورت سنتي و با استفاده از سنجه‌هاي ريسك پيچيده‌تر قضاوت كنيم. سوال اصلي كه اين پايان‌نامه سعي در پاسخ‌گويي آن دارد اين است كه آيا مي‌توان با استفاده از سنجه‌هيا ريسكي كه معمول هستند و به‌صورت روزانه در شركت‌هاي مالي استفاده مي‌شوند، در مدل CAPM استفاده كرد. بدين‌منظور با استفاده از داده‌هاي گذشته شركت‌هاي شاخص داو جونز، روشي را براي مقايسه عملكرد اين مدل در دو حالت ارائه كرده‌ايم. هم‌چنين اين مدل با استفاده از داده‌هاي بورس اوراق بهادار تهران آزموده شده است.
