مدل قیمت‌گذاری دارایی سرمایه‌ای، CAPM، برای اندازه‌گیری صرف ریسک لازم برای هر دارایی سرمایه‌ای به‌کار می‌رود. قسمت مهم این مدل اندازه‌گیری بتای مناسب برای هر دارایی سرمایه‌ای است. بتای مدل CAPM به‌صورت سنتی با رویکرد میانگین ـ واریانس مارکویتز به‌دست می‌آید. در این میان یکی از سنجه‌های ریسک که به ریسک پایین‌گذر اهمیت بیشتری می‌دهد و به‌صورت گسترده در مؤسسات مالی و بانک‌ها استفاده می‌شود، سنجه ارزش در معرض ریسک، VaR، است.
در این پایان‌نامه بر آنیم تا یکی از مدل‌های سنتی قیمت‌گذاری دارایی، CAPM، را با استفاده از سنجه ارزش در معرض ریسک، VaR، بازنویسی کنیم. بدین طریق می‌توانیم در مورد تفاوت رفتار این مدل به‌صورت سنتی و با استفاده از سنجه‌های ریسک پیچیده‌تر قضاوت کنیم. سوال اصلی که این پایان‌نامه سعی در پاسخ‌گویی آن دارد این است که آیا می‌توان با استفاده از سنجه‌هیا ریسکی که معمول هستند و به‌صورت روزانه در شرکت‌های مالی استفاده می‌شوند، در مدل CAPM استفاده کرد. بدین‌منظور با استفاده از داده‌های گذشته شرکت‌های شاخص داو جونز، روشی را برای مقایسه عملکرد این مدل در دو حالت ارائه کرده‌ایم. هم‌چنین این مدل با استفاده از داده‌های بورس اوراق بهادار تهران آزموده شده است.
