در شامگاه پنجشنبه بیست و شش اردیبهشت نود و هشت، به ابتکار دکتر حسن طائی، رئیس دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه و همکاران ایشان، مراسم شصت سالگی مدرسه عالی بازرگانی که حالا دانشکده اقتصاد علامه شده، در محل آن دانشکده برگزار شد. دکتر حسین وحیدی استاد و زمانی معاون آموزشی آن مدرسه، سالمندترین عضو مدرسه عالی بازرگانی حاضر در جلسه بود. ابتکار دیگر این نشست آن بود که مراسم تحت عنوان «شب مدرسه اقتصاد» با همکاری مجله بخارا شکل گرفته بود. علی دهباشی سردبیر نشریه فرهنگی بخارا جلسه را اداره می‌کرد. مدرسه عالی بازرگانی در اواسط دهه سی همراه با دو مدرسه فنی که امروز دانشکده صنعتی امیرکبیر (پلی‌تکنیک) و دانشگاه علم و صنعت را تشکیل می‌دهند، در ساختمان واحدی شکل گرفت. مدرسه عالی بازرگانی مدرسه‌ای نسبتاً موفق بود که محور تشکیل مدارس مشابه در سایر استان‌های کشور شد و کادر ادارات و پرسنل شرکت‌ها را تربیت می‌کرد. بعد از اتقلاب نیز با دیگر مدارس عالی ادغام شد و دانشگاه علامه تأسیس شد. کادر آموزشی و اداری مدرسه عالی بازرگانی نیز به کادر دانشکده اقتصاد علامه بدل شد. نام مدرسه گرته‌برداری از Business School بود و سربرگ انگلیسی این مدرسه که در مکاتبات خارجی به کار می‌بردیم، مدرسه را Tehran Business School یا Tehran Business College معرفی می‌کرد. یعنی مؤسسان و خارجی‌هایی که این مرکز آموزشی را تأسیس کردند در پی مدرسه Business بودند، یعنی می‌خواستند مدرسه کسب و کار راه بیندازند. اما چون معادل فارسی مناسبی برای Business در آن زمان نیافته‌اند، واژه فرنگی را «بازرگانی» ترجمه کرده‌اند. بی‌شک اگر برای نام فرنگی مدرسه معادل «مدرسه عالی کسب و کار» انتخاب شده بود، برنامه‌های آموزشی و تخصص فارغ‌التحصیلان آن بسیار فرق می‌کرد و به جای انبوهی از درس‌های بازرگانی داخلی و خارجی آن مدرسه، درس‌هایی نزدیک‌تر به قابلیت‌های اداره و مدیریت بنگاه‌های اقتصادی تدریس می‌شد. شگفتا که دقت در انتخاب یک معادل فارسی برای اصطلاح انگلیسی چقدر می‌تواند حتی در جهت‌گیری و کارکردهای یک نهاد آموزشی مؤثر باشد.
من خود در سال‌های چهل و هشت تا پنجاه و دو دانشجوی مدرسه عالی بازرگانی بودم، و از اولین سال دانشجویی در رشته دکتری در انگلیس به تهران سفر می‌کردم و معلم مدرسه بودم. یعنی فرصت آن بود که دانشجویانی از سال پنجاه و چهار تا چند روز قبل خود را در این مراسم ببینم و نیز همکلاسانی از دهه چهل. برای برخورداری از همه این فرصت‌هاباید از بانیان جلسه صمیمانه تشکر کنم.
