یادی از اخوان

782

 

۳۱ امین سال‌گشت درگذشت مهدی اخوان ثالث را با ابیاتی از دو شعر وی گرامی می­‌داریم. این بیت­‌ها قدرت خارق‌­العادۀ شاعر را در تصویرپردازی­‌های درخشان، استفاده از مضامین قوی و پربار، ترکیب بدیع زبان کهن (ادبیات خراسان، فردوسی و بیان اساطیری) و زبان نو (مثلاً شعر نیمایی) و ابداع واژگان تازه نشان می­‌دهد.

پیوندها و باغ، از این اوستا

ای درختان عقیم ریشه­‌تان در خاک‌های هرزگی مستور،

یک جوانۀ ارجمند از هیچ­‌جاتان رُست نتواند.

ای گروهی برگ چرکین­‌تارِ چرکین‌­پود،

یادگارِ خشک­سالی­‌های گردآلود،

هیچ بارانی شما را شست نتواند…

غزل ۳، آخر شاهنامه

ای تکیه­‌گاه و پناه زیباترین لحظه‌های پُرعصمت و پُرشکوه تنهایی و خلوت من؛ ای شطِ شیرینِ پُر شوکت من.
ای با تو من گشته بسیار در کوچه‌های بزرگِ نجابت، ظاهر نه بن­‌بستِ عابرْ فریبندۀ استجابت،
در کوچه‌های سرور و غم راستینی که‌مان بود، در کوچه باغ گلِ ساکت نازهایت،
در کوچه باغ گلِ سرخ شرمم، در کوچه‌های نوازش،
در کوچه‌های چه شب‌های بسیار تا ساحل سیمگون سحرگاه رفتن،
در کوچه‌های مه­‌آلود بس گفت­‌وگوها بی­‌هیچ از لذت خواب گفتن،
در کوچه‌های نجیب غزل‌ها که چشم تو می‌خواند،
گهگاه اگر از سخن باز می‌ماند، افسون پاک منش پیش می‌راند…

اخوان و فروغ متن کامل هر دو سروده را خوانده­‌اند و در نت آنها را می­‌یابید.

درج دیدگاه

نظر خود را وارد کنید
اسم خود را اینجا وارد کنید